Neyine Güvendin!?

Baktım seni terkedemiyorum...kendimi terkedeyim dedim

Baktım ki senden gidemiyorum...benden gideyim dedim

Sanırdın ki yorulmaz beklemekten

Sanırdın ki ölene kadar sever beni...yorulmaz diye bilirdin 

Sevmekten yorulmam beklemektense hiç...iyi tanımışsın beni

Ama eksik tanımışsın ben ki...

Sevmeye değeni beklerim

Canım çekilircesine özlerim

Beni seveni, sevmektense hiç usanmam

Yorulmamayı iyi bilirim...

Senin gibi değil, sevginin hakkı için kıymet vermeyi severim

Şimdi bir sabaha uyandım yüreğimde oynamış yer yerinden

Bekler sanıyordun...Özler sanıyordun...

Usanmaz sanıyordun...Vazgeçmez biliyordun...

Ben vazgeçmedim sevmekten...seni sevmekten vazgeçtim 

Sevmekten vazgeçmemek için!

Sevgiden eser olmayan sözde yüreğine mi?

Kıymet nedir bilmeyen et parçasından ibaret kalbine mi?

Dilinde dolanan ''seni seviyorum''larına mı?

Sen neyine güvendinde terkedilmemeyi düşledin?

Neyine güvendin!

Senden vazgeçemediysem kalbinden...

Gözlerinden kopamadıysam gözlerimden...

Nefesinden kopamadıysam ömrümden...

Vazgeçebilecek kadar onurum varken 

Sen terkedilmemek için neyine güvendin!?

Bir kadın edilen ihanetin ardından kum tanesi kadar bile hükmün...bir zerre toz kadar yerin olmaz o kadının yüreğinde...

Bir kadının yüreğinde yeri olmayan adamınsa ne dünyada ne başka bir yerde yeri yoktur...Bir kadın bir adamdan vazgeçerse seve seve vazgeçiyorsa...canı çekile çekilede olsa sevdiği adamadan vazgeçiyorsa ve bunu adam yaptırtıyorsa...yaşasa dahi ölüden farkı yoktur! 

Adam iki ayağıyla gider iki ayağıyla döner...

Kadın yüreğiyle gider...Bir kez terkeder...Asla dönmez